Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019


Το όνομα πόιντερ σημαίνει σκύλος δείκτης και αυτό τα λέει όλα. Είναι ο πιο γνωστός σκύλος, στην Ευρώπη, για αυτή τους την ικανότητα, την φέρμα. Μπορεί να κυνηγήσει σε όλα τα εδάφη αλλά είναι ιδανικό για το κυνήγι στα βουνά. Η δύναμή του, η νοοτροπία του και ο ψυχισμός του δίνουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει στις πιο δύσκολες συνθήκες. Είναι ένας σκύλος με πολύ δυνατό χαρακτήρα και πολύ μεγάλη εκπαιδευσημότητα και πιστεύω πώς μετά από εκπαίδευση είναι ο κατάλληλος σύντροφος για έναν κυνηγό. Γι αυτούς τους λόγους, σε όλη την Ευρώπη μεγάλοι κυνοτέχνες έχουν ασχοληθεί με αυτή τη φυλή και την έχουν εξαπλώσει τόσο πολύ όπως π.χ. και εδώ στην Ελλάδα, στα τερέν της Θεσσαλονίκης όπου μπορούμε να δούμε θαυμάσια πόιντερ. Όσο αφορά το στάνταρτ του καλπασμού του απαιτεί έναν πολύ γρήγορο καλπασμό και μια πολύ εκφραστική φέρμα. Η μεγάλη ικανότητά με την ταχύτητα που έχει να φερμάρει τόσο δυνατά αναδεικνύει μια μεγάλη προσωπικότητα που μπορεί και μπλοκάρει το θήραμα ακαριαία. Με πολύ σίγουρο τρόπο συμπεριφέρεται απέναντι στο θήραμα ενώ είναι ένας σκύλος που μπορεί να βοηθήσει και εμάς τους ίδιους λόγω του χαρακτήρα του.


Πέρδικα

Εδώ το πόιντερ νομίζω ότι είναι στο στοιχείο του. Η κατασκευή του και το τρίχωμά του σε συνδυασμό με τη δυνατή του μύτη, του επιτρέπουν να καλύπτει πολύ μεγάλη έκταση και νομίζω ότι είναι το καταλληλότερο σκυλί για το θήραμα αυτό.

Ο κυνηγετικός σκύλος φέρμας σε όποια φυλή κι αν ανήκει είναι ζωντανός οργανισμός και κάθε άτομο έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και χαρακτήρα, όπως επίσης έχει και το δικό του ξεχωριστό εργασιακό στυλ σαν φυλή. Διαφορετικό εργασιακό στυλ έχουν οι βρετανικοί δείκτες, οι οποίοι είναι καλπαστικοί και ευρείας έρευνας καθώς και διαφορετικό τρόπο εργασίας έχουν οι ηπειρωτικοί δείκτες, που ανήκουν στους δείκτες μεσαίας έρευνας. Έχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα στοιχεία θα σας απαντήσω για τους βρετανικούς δείκτες πόιντερ και σέττερ (αγγλικό, γκόρντον, ιρλανδικό) τα οποία γνωρίζω θεωρητικά και πρακτικά, μορφολογικά και εργασιακά και τα χρησιμοποιώ αρκετά χρόνια στο πρακτικό κυνήγι.
Εκείνα που θεωρώ σημαντικά λοιπόν για τα θετικά και αρνητικά στοιχεία μιας φυλής είναι: η γνώση της φυλής που προτιμάμε, δηλαδή οι εργασιακές ικανότητες που έχει σαν κληρονομικά στοιχεία, τα θηράματα τα οποία θέλουμε να κυνηγήσουμε και πιο σημαντικό ακόμη, η σωστή εκπαίδευση και εμπειρική γνώση του ανθρώπου. Θεωρώ καταλυτικής σημασίας το σημείο αυτό, διότι ένα σκυλί γεννημένο με υψηλά κυνηγετικά προσόντα στα χέρια ενός άπειρου ή κακού κυνηγού, στην εκπαίδευση σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τις κυνηγετικές ικανότητες του σκύλου. Αντίθετα, ένας μέτρια σε κυνηγετικά προσόντα σκύλος, στα χέρια ενός γνώστη και σωστού κυνηγού θα αναπτύξει στο έπακρο τις κυνηγετικές του ικανότητες.

Ανήσυχοι οι περδικοκυνηγοί ...
του Μηνά Ιορδάνογλου

Υποτονική είναι φέτος η παρουσία της ορεινής πέρδικας στα ελληνικά βουνά και αυτό έχει βάλει σε σκέψεις τους κυνηγούς που την αγαπούν. Κατά γενική ομολογία τα κοπάδια ήταν πολύ μικρά ή ανύπαρκτα σε πολλές περιοχές και η κάρπωση φτωχή. Βέβαια, έτσι κι αλλιώς το όριο κάρπωσης είναι μικρό, διότι υπάρχει διαπιστωμένο πρόβλημα εδώ και αρκετά χρόνια και εξ αυτής της αιτίας αποφασίστηκε η μετακύλιση της ημερομηνίας έναρξης και λήξης του κυνηγίου της, καθώς και η μείωση του ορίου κάρπωσης που απότέσσερα πουλιά ανά κυνηγό σε κάθε ημερήσια έξοδο, έγιναν δύο.
Μπορεί κάποιες οικολογικές οργανώσεις να έφεραντον κατακλυσμό και να ζήτησαν πλήρη απαγόρευση του κυνηγίου και ένταξη της πέρδικας στο Κόκκινο Βιβλίο, όπου καταχωρούνται τα απειλούμενα είδη, όμως αποδείχθηκε ότι τα πράγματα δεν είναι τραγικά. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι η πέρδικα είναι σε εξαιρετική πληθυσμιακή κατάσταση, όμως οφείλουμε να παραδεχθούμε πως χρειάζεται προσοχή και φροντίδα για να μην φτάσουμε σε τόσο ακραία μέτρα, όπως είναι η απαγόρευση του κυνηγίου. Η φετινή χρονιά δεν είναι καλή, όμως δεν σημαίνει ότι έφτασε και το τέλος.
Μίλησα με τον εξαίρετο θηραματολόγο κ. Νίκο Μάνιο για το θέμα και του εξέφρασα τον προβληματισμό και την ανησυχία μου.
Αξίζει να σημειώσω ότι ο Νίκος Μάνιος είναι ο μοναδικός επιστήμονας, ο οποίος έχει διδακτορικό και έχει κάνει την πληρέστερη εργασία στον κόσμο, βασιζόμενος σε μακρόχρονες κοπιαστικές έρευνες και παρατηρήσεις σχετικά με την πετροπέρδικα. Τη γνώση του, ειδικά για το πουλί-εθνικό μας σύμβολο, δεν την έχει κανένας άλλος και θεωρείται παγκοσμίως ο υπ' αριθμόν ένα επαΐων στο είδος αυτό. Μου είπε ότι τον ρωτούν πολλοί κυνηγοί και εκπρόσωποι Οργανώσεων για την κακή φετινή χρονιά, αλλά εκείνος δεν ανησυχεί καθόλου.

"Είναι ξεκάθαρο, λέει, ότι φέτος οι γέννες των πουλιών δεν πήγαν καλά, εξαιτίας των πολλών βροχών και των καταιγίδων που είχαμε τον Ιούνιο". Η πέρδικα τον Ιούνιο επωάζει και οι δυνατές βροχές κατέστρεψαν τις περισσότερες φωλιές. Λίγα πουλιά κατόρθωσαν να κάνουν δεύτερη γέννα τον Ιούλιο, όμως όχι όλα. Ακόμη κι αυτά που γέννησαν για δεύτερη φορά, δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν μεγάλα κοπάδια μέχρι τον Αύγουστο. Αυτή είναι η βασικότερη αιτία της μειωμένης παρουσίας των πουλιών στις αρχές Οκτωβρίου.
Προσωπικά έχω να προσθέσω ότι μάστιγα για τις πέρδικες, είναι και η εμμονή μερικών κυνηγών, οι οποίοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι την άνοιξη και το καλοκαίρι, τα πουλιά χρειάζονται ηρεμία για να μπορέσουν να αναπαραχθούν. Τα εκπαιδευτικά την περίοδο της αναπαραγωγής είναι χειρότερα από το τουφέκι. Όταν τα σκυλιά ενοχλούν πέρδικες που φωλεοποιούν , είναι βέβαιο ότι καταστρέφεται όλη η φωλιά. Σπάνια το τουφέκι μπορεί ολόκληρο κοπάδι , όπως ένας σκύλος στη φωλιά , διότι η πέρδικα αν ενοχληθεί την εγκαταλείπει… ...................................................
ΠΗΓΗ : Πηγή Εφημερίδα Κυνηγητικά Νέα