ΤΟ ΠΟΙΝΤΕΡ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ

Η δεύτερη μεγάλη αγάπη μου στις φυλές κυνηγετικών σκύλων είναι το Πόιντερ.
Η φύση και ο άνθρωπος δημιούργησαν αυτή την ράτσα κατά τον τελειότερο τρόπο.
Είναι το αριστούργημα. Είναι η έμπνευση του μεγάλου καλλιτέχνη.
Είναι ο ιδεώδης σκύλος του κυνηγού. `Ολα αυτά που υπάρχουν στο Πόιντερ μας δίνουν να καταλάβουμε, ότι κάθε ξεχωριστό τμήμα του σώματος του είναι κατασκευασμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να τίθεται σε τέλεια λειτουργία με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια και με την μεγαλύτερη δυνατή απόδοση.

Από όλα τα σκυλιά φέρμας το Πόιντερ είναι αυτό που παρουσιάζεται καλύτερα στην χρησιμοποίηση του σε εκτεταμένα εδάφη, με όσο το δυνατόν λιγότερη βλάστηση, σε κυνήγι θηραμάτων που ο πληθυσμός τους δεν είναι πυκνός και παρουσιάζουν δυσκολία στην ανεύρεση τους λόγω δυσπιστίας στην συμπεριφορά τους.

Τον χαρακτήρα του, τον συναντάμε και σε ορισμένα σωματικά του χαρακτηριστικά. Μάτια γεμάτα φλόγες - ρουθούνια ανοιχτά – αυτιά που πάλλονται – εμφανές μυικό σύστημα – πολύ λεπτό και ευαίσθητο δέρμα (παρατηρώντας το πάνω στο σώμα του εμφανίζεται με ένα νευρώδες τρέμουλο).

Ο καλπασμός.

Για ένα σκύλο που είναι χρήσιμος σε ανοιχτά εδάφη , που είναι συγχρόνως γρήγορος και αντοχής δεν μπορεί να είναι διαφορετικός από το να καλύπτει τον μεγαλύτερο δυνατόν τόπο, στον μικρότερο χρόνο χωρίς να κουράζεται.

Η φέρμα.

Αν βρίσκεται ξαφνικά πάνω απ`το θήραμα που για αυτόν δεν είναι και τόσο ευχάριστη φάση.... τότε φέρμα αποφασιστική ξαφνική (μετράει πολύ να είναι άκαμπτη και σκληρή, το ίδιο και η ουρά που δείχνει ένταση και έκφραση.. Ορθιος ,αγαλματένιος ο λαιμός προτεταμένος , σχεδόν σε μία γραμμή με το κεφάλι, το ρύγχος οριζόντιο ή ελαφρώς ανασηκωμένο, με τα ρουθούνια ανοικτά , τα μάτια δαιμονισμένα. Χωρίς τον αέρα το πόιντερ είναι ακρωτηριασμένο. Επερχόμενος στον κώνο μιας ελαφριάς αναθυμίασης , αλλάζει την ερευνά του προς την πιθανή προέλευση αυτής της αναθυμίασης μερικές φορές με γρήγορες διασταυρώσεις και άλλες φορές με αποφασιστική ένδειξη χωρίς να μειώνει πολύ τον καλπασμό του. Αν ξεκαθαρίσει εύκολα αυτή την κατάσταση ξαναρχίζει την ερευνά του.

Οταν αντιλαμβάνεται ότι η αναθυμίαση τον οδηγεί στο θήραμα , τότε ξεκινάει με ανέβασμα προς την αναθυμίαση . Με σίγουρη αποφασιστικότητα , με απότομες κοφτές κινήσεις , με σχετική μείωση της ταχύτητας του καλπασμού. Αρχίζοντας τρότ , ξαναρχίζει τον καλπασμό για να ξανακλείσει , απότομα και βίαια!
Σαν να έπεσε πάνω σ’έναν αόρατο τοίχο!