Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

Πέρδικα ώρα μηδέν ...

Δυστυχώς και φέτος όπως συμβαίνει κάθε χρόνο τελευταία οι αριθμοί της ορεινής πέρδικας μειώνονται δραματικά με αποτέλεσμα οι λιγοστές που έχουν απομείνει να βρίσκονται στα γκρέμια και στα πουρνάρια. Φυσικά δεν είναι τα πουρνάρια ο βιότοπος της πέρδικας ,είναι όμως το τελευταίο καταφύγιό της προσπαθώντας να γλυτώσει από κάθε λογής επίδοξους κυνηγαράδες που την έφτασαν εκεί.

Υπάρχουν πολλές απόψεις και λόγοι για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Λένε πως έχει πέσει αρρώστια, άλλοι λένε πως δεν πήγαν καλά οι γέννες λόγω των βροχών και του χαλαζιού. Υπάρχει και η άποψη ότι φταίει το κυνήγι πριν την έναρξη και η υπερθήρευση. Όλες οι απόψεις δεκτές και σεβαστές ,όμως σημασία δεν έχει τι φταίει αλλά το τι πρέπει να γίνει ώστε να τη βοηθήσουμε να ανακάμψει και να επανέλθει στα αλπικά και στα ψηλά βουνά που είναι το σπίτι της. Θα επικαλεστώ εδώ τα λόγια ενός ανθρώπου που έχει μελετήσει και έχει κάνει το διδακτορικό του πάνω στην ορεινή πέρδικα του θηραματολόγου κ ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΙΟΥ.

Σε μια συνέντευξή του πριν πολλά χρόνια είπε ότι το μέλλον της ορεινής πέρδικας εξαρτάται από τον κάθε έναν από εμάς τους κυνηγούς.

Σίγουρα δεν πρόκειται να εξαφανιστεί εντελώς από τα ελληνικά βουνά όσο και να το προσπαθούν κάποιοι «νουμεράκηδες», όμως δεν είναι απίθανο οι επόμενες γενιές να τη γνωρίσουν σαν προστατευόμενο είδος και όχι σαν θηρεύσιμο. Αυτά τα έλεγε μετά από ακαδημαϊκή μελέτη και όχι μετά από κουβέντες στα καφενεία και στο φεισμπουκ που λέμε εμείς σήμερα. Κανένας όμως από τους κυνηγοπατέρες τότε πριν 10 χρόνια που τυχαίνει να συνδικαλίζονται ακόμη και σήμερα οι ίδιοι και στις ίδιες καρέκλες δεν έκαναν κάτι για να προστατεύσουν το πολυτιμότερο ενδημικό μας θήραμα. Αρκέστηκαν στην αλλαγή της ημερομηνίας έναρξης και στη μείωση του αριθμού κάρπωσης. Φαίνεται όμως εκ του αποτελέσματος ότι κανένα μέτρο δεν πέτυχε και εξηγώ τους λόγους. Δυστυχώς μόνο οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες περιμένουν την έναρξη για να κυνηγήσουν ,όμως δυστυχώς στις μέρες μας αυτοί είναι λίγοι. Οι υπόλοιποι ξεκινάνε σιγά σιγά 15 Σεπτεμβρίου μαζί με το λαγό, και ελάχιστοι λιγούρηδες την κυνηγάνε και τον Αύγουστο.

Ελάχιστοι οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες που σταματάνε στα δύο πουλιά ενώ όλοι οι υπόλοιποι την κυνηγάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ παγανίζοντας όλο το βουνό και πετώντας πέτρες σε όλα τα κέδρα και σε κάθε πιθανή κρυψώνα που μπορεί να υπάρχει πέρδικα.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΡΧΌΝΤΙΣΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Έτσι μόνος τρόπος να επιβιώσουν όσα πουλιά έχουν γλυτώσει καταφεύγουν στα γκρέμια και τα πουρνάρια όπου κινδυνεύουν από τα επιβλαβή με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα. Εμείς οι κυνηγοί λοιπόν πρέπει να την προστατέψουμε έτσι ώστε να μην μπει σύντομα στο κόκκινο βιβλίο των ειδών προς εξαφάνιση και να μπορούν και οι επόμενες γενιές να απολαμβάνουν αειφόρα το κυνήγι της. Είναι κρίμα και ντροπή για μάς και άδικο για τις επόμενες γενιές να αφήσουμε να συμβεί αυτό. Επανέρχομαι στα λόγια του θηραματολόγου Κ. ΜΑΝΙΟΥ ώταν ρωτήθηκε τι είναι η ΠΕΡΔΙΚΑ.

ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΑ ΣΑΝ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΘΗΡΑΜΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΨΗΛΕΣ ΚΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ» .

Δεν αξίζει λοιπόν αυτό το πουλί αυτή την κατάντια και αυτή τη συμπεριφορά από όλους εμάς. Δεν αξίζει αυτό ο πουλί ανεξέλεγκτο κυνήγι με κάθε τρόπο και κάθε μέσο και φυσικά δεν πρέπει να το ενοχλούμε την περίοδο αναπαραγωγής. Φέτος ειδικά που όλοι παραδέχονται ότι δεν έχει πέρδικες βλέπω κυνηγούς να οργώνουν τα βουνά ψάχνοντας να χτυπήσουν και την τελευταία και από την άλλη βλέπω ομοσπονδίες, συνομοσπονδία, και συλλόγους να σφυρίζουν αδιάφορα ρίχνοντας τις ευθύνες στον καιρό κα τις αρρώστιες . Πρέπει να τη σεβαστούμε και να πάρουμε άμεσα μέτρα ώστε γρήγορα να ανακάμψει και να επιστρέψει στις ψηλές κορφές όπου ανήκει για να μας συγκινεί με το πρωινό κελάϊδισμά της και το όμορφο κυνήγι της.

Δεν είμαστε ειδικοί όμως κάποια μέτρα που θα βοηθήσουν άμεσα είναι οι εκ περιτροπής τοπικές απαγορεύσεις πάντα με μελέτη θηραματολόγων και η καθολική απαγόρευση των εκπαιδευτικών κατά την κρίσιμη εποχή της αναπαραγωγής νομίζω ότι θα βοηθήσουν αρκετά! Όλα βέβαια πρέπει να γίνονται με συνεχής καταμετρήσεις και μελέτες των πληθυσμών και των αιτίων που προκαλούν θνησιμότητα και έλλειψη πουλιών. Λόγω της συνεχούς εγκατάλειψης της υπαίθρου πρέπει να προβούμε και σε ορεινές σπορές για να τους εξασφαλίσουμε και τροφή. Βεβαίως για το τι πρέπει να γίνει και το τι πρέπει να κάνουμε ο καθένας από μάς ξεχωριστά θα το αποφασίσουν τα συλλογικά μας όργανα και οι επιστημονικοί συνεργάτες μας .

Εύχομαι μόνο να αναλογιστούν το ρόλο τους και να πάρουν μέτρα πριν τα πάρουν άλλοι για μάς επειδή οι οικολόγοι και η ορνιθολογικές οργανώσεις συνήθως ξυπνάνε πριν από μας. Ας μην ακολουθήσουμε τα παραδείγματα της ΙΤΑΛΙΑΣ και της ΑΛΒΑΝΙΑΣ και ας γίνουμε πρωτοπόροι στη διαχείριση και την προστασία του πολυτιμότερου ενδημικού μας θηράματος.

ΠΗΓΗ : Κ. Σ Ιωαννίνων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου