Πέρδικα

Εδώ το πόιντερ νομίζω ότι είναι στο στοιχείο του. Η κατασκευή του και το τρίχωμά του σε συνδυασμό με τη δυνατή του μύτη, του επιτρέπουν να καλύπτει πολύ μεγάλη έκταση και νομίζω ότι είναι το καταλληλότερο σκυλί για το θήραμα αυτό.

Ο κυνηγετικός σκύλος φέρμας σε όποια φυλή κι αν ανήκει είναι ζωντανός οργανισμός και κάθε άτομο έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και χαρακτήρα, όπως επίσης έχει και το δικό του ξεχωριστό εργασιακό στυλ σαν φυλή. Διαφορετικό εργασιακό στυλ έχουν οι βρετανικοί δείκτες, οι οποίοι είναι καλπαστικοί και ευρείας έρευνας καθώς και διαφορετικό τρόπο εργασίας έχουν οι ηπειρωτικοί δείκτες, που ανήκουν στους δείκτες μεσαίας έρευνας. Έχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα στοιχεία θα σας απαντήσω για τους βρετανικούς δείκτες πόιντερ και σέττερ (αγγλικό, γκόρντον, ιρλανδικό) τα οποία γνωρίζω θεωρητικά και πρακτικά, μορφολογικά και εργασιακά και τα χρησιμοποιώ αρκετά χρόνια στο πρακτικό κυνήγι.
Εκείνα που θεωρώ σημαντικά λοιπόν για τα θετικά και αρνητικά στοιχεία μιας φυλής είναι: η γνώση της φυλής που προτιμάμε, δηλαδή οι εργασιακές ικανότητες που έχει σαν κληρονομικά στοιχεία, τα θηράματα τα οποία θέλουμε να κυνηγήσουμε και πιο σημαντικό ακόμη, η σωστή εκπαίδευση και εμπειρική γνώση του ανθρώπου. Θεωρώ καταλυτικής σημασίας το σημείο αυτό, διότι ένα σκυλί γεννημένο με υψηλά κυνηγετικά προσόντα στα χέρια ενός άπειρου ή κακού κυνηγού, στην εκπαίδευση σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τις κυνηγετικές ικανότητες του σκύλου. Αντίθετα, ένας μέτρια σε κυνηγετικά προσόντα σκύλος, στα χέρια ενός γνώστη και σωστού κυνηγού θα αναπτύξει στο έπακρο τις κυνηγετικές του ικανότητες.