Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

Πέρδικα ώρα μηδέν ...

Δυστυχώς και φέτος όπως συμβαίνει κάθε χρόνο τελευταία οι αριθμοί της ορεινής πέρδικας μειώνονται δραματικά με αποτέλεσμα οι λιγοστές που έχουν απομείνει να βρίσκονται στα γκρέμια και στα πουρνάρια. Φυσικά δεν είναι τα πουρνάρια ο βιότοπος της πέρδικας ,είναι όμως το τελευταίο καταφύγιό της προσπαθώντας να γλυτώσει από κάθε λογής επίδοξους κυνηγαράδες που την έφτασαν εκεί.

Υπάρχουν πολλές απόψεις και λόγοι για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Λένε πως έχει πέσει αρρώστια, άλλοι λένε πως δεν πήγαν καλά οι γέννες λόγω των βροχών και του χαλαζιού. Υπάρχει και η άποψη ότι φταίει το κυνήγι πριν την έναρξη και η υπερθήρευση. Όλες οι απόψεις δεκτές και σεβαστές ,όμως σημασία δεν έχει τι φταίει αλλά το τι πρέπει να γίνει ώστε να τη βοηθήσουμε να ανακάμψει και να επανέλθει στα αλπικά και στα ψηλά βουνά που είναι το σπίτι της. Θα επικαλεστώ εδώ τα λόγια ενός ανθρώπου που έχει μελετήσει και έχει κάνει το διδακτορικό του πάνω στην ορεινή πέρδικα του θηραματολόγου κ ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΙΟΥ.

Σε μια συνέντευξή του πριν πολλά χρόνια είπε ότι το μέλλον της ορεινής πέρδικας εξαρτάται από τον κάθε έναν από εμάς τους κυνηγούς.

Σίγουρα δεν πρόκειται να εξαφανιστεί εντελώς από τα ελληνικά βουνά όσο και να το προσπαθούν κάποιοι «νουμεράκηδες», όμως δεν είναι απίθανο οι επόμενες γενιές να τη γνωρίσουν σαν προστατευόμενο είδος και όχι σαν θηρεύσιμο. Αυτά τα έλεγε μετά από ακαδημαϊκή μελέτη και όχι μετά από κουβέντες στα καφενεία και στο φεισμπουκ που λέμε εμείς σήμερα. Κανένας όμως από τους κυνηγοπατέρες τότε πριν 10 χρόνια που τυχαίνει να συνδικαλίζονται ακόμη και σήμερα οι ίδιοι και στις ίδιες καρέκλες δεν έκαναν κάτι για να προστατεύσουν το πολυτιμότερο ενδημικό μας θήραμα. Αρκέστηκαν στην αλλαγή της ημερομηνίας έναρξης και στη μείωση του αριθμού κάρπωσης. Φαίνεται όμως εκ του αποτελέσματος ότι κανένα μέτρο δεν πέτυχε και εξηγώ τους λόγους. Δυστυχώς μόνο οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες περιμένουν την έναρξη για να κυνηγήσουν ,όμως δυστυχώς στις μέρες μας αυτοί είναι λίγοι. Οι υπόλοιποι ξεκινάνε σιγά σιγά 15 Σεπτεμβρίου μαζί με το λαγό, και ελάχιστοι λιγούρηδες την κυνηγάνε και τον Αύγουστο.

Ελάχιστοι οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες που σταματάνε στα δύο πουλιά ενώ όλοι οι υπόλοιποι την κυνηγάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ παγανίζοντας όλο το βουνό και πετώντας πέτρες σε όλα τα κέδρα και σε κάθε πιθανή κρυψώνα που μπορεί να υπάρχει πέρδικα.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΡΧΌΝΤΙΣΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Έτσι μόνος τρόπος να επιβιώσουν όσα πουλιά έχουν γλυτώσει καταφεύγουν στα γκρέμια και τα πουρνάρια όπου κινδυνεύουν από τα επιβλαβή με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα. Εμείς οι κυνηγοί λοιπόν πρέπει να την προστατέψουμε έτσι ώστε να μην μπει σύντομα στο κόκκινο βιβλίο των ειδών προς εξαφάνιση και να μπορούν και οι επόμενες γενιές να απολαμβάνουν αειφόρα το κυνήγι της. Είναι κρίμα και ντροπή για μάς και άδικο για τις επόμενες γενιές να αφήσουμε να συμβεί αυτό. Επανέρχομαι στα λόγια του θηραματολόγου Κ. ΜΑΝΙΟΥ ώταν ρωτήθηκε τι είναι η ΠΕΡΔΙΚΑ.

ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΑ ΣΑΝ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΘΗΡΑΜΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΨΗΛΕΣ ΚΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ» .

Δεν αξίζει λοιπόν αυτό το πουλί αυτή την κατάντια και αυτή τη συμπεριφορά από όλους εμάς. Δεν αξίζει αυτό ο πουλί ανεξέλεγκτο κυνήγι με κάθε τρόπο και κάθε μέσο και φυσικά δεν πρέπει να το ενοχλούμε την περίοδο αναπαραγωγής. Φέτος ειδικά που όλοι παραδέχονται ότι δεν έχει πέρδικες βλέπω κυνηγούς να οργώνουν τα βουνά ψάχνοντας να χτυπήσουν και την τελευταία και από την άλλη βλέπω ομοσπονδίες, συνομοσπονδία, και συλλόγους να σφυρίζουν αδιάφορα ρίχνοντας τις ευθύνες στον καιρό κα τις αρρώστιες . Πρέπει να τη σεβαστούμε και να πάρουμε άμεσα μέτρα ώστε γρήγορα να ανακάμψει και να επιστρέψει στις ψηλές κορφές όπου ανήκει για να μας συγκινεί με το πρωινό κελάϊδισμά της και το όμορφο κυνήγι της.

Δεν είμαστε ειδικοί όμως κάποια μέτρα που θα βοηθήσουν άμεσα είναι οι εκ περιτροπής τοπικές απαγορεύσεις πάντα με μελέτη θηραματολόγων και η καθολική απαγόρευση των εκπαιδευτικών κατά την κρίσιμη εποχή της αναπαραγωγής νομίζω ότι θα βοηθήσουν αρκετά! Όλα βέβαια πρέπει να γίνονται με συνεχής καταμετρήσεις και μελέτες των πληθυσμών και των αιτίων που προκαλούν θνησιμότητα και έλλειψη πουλιών. Λόγω της συνεχούς εγκατάλειψης της υπαίθρου πρέπει να προβούμε και σε ορεινές σπορές για να τους εξασφαλίσουμε και τροφή. Βεβαίως για το τι πρέπει να γίνει και το τι πρέπει να κάνουμε ο καθένας από μάς ξεχωριστά θα το αποφασίσουν τα συλλογικά μας όργανα και οι επιστημονικοί συνεργάτες μας .

Εύχομαι μόνο να αναλογιστούν το ρόλο τους και να πάρουν μέτρα πριν τα πάρουν άλλοι για μάς επειδή οι οικολόγοι και η ορνιθολογικές οργανώσεις συνήθως ξυπνάνε πριν από μας. Ας μην ακολουθήσουμε τα παραδείγματα της ΙΤΑΛΙΑΣ και της ΑΛΒΑΝΙΑΣ και ας γίνουμε πρωτοπόροι στη διαχείριση και την προστασία του πολυτιμότερου ενδημικού μας θηράματος.

ΠΗΓΗ : Κ. Σ Ιωαννίνων

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

Κυνηγετικές "Θυμησιές" ...

"Μπεκατσο-ιστοριες" ...

Οι μπεκάτσες που έρχονται τώρα στην πατρίδα μας είναι όλων των ηλικιών και κατευθύνονται σε γνωστούς τους τόπους διαχείμασης, ανάλογα με τον καιρό της ημέρας. Από μετρήσεις, στην Γαλλία κυρίως, έχει διαπιστωθεί ότι η ημερήσια μετακίνηση της μπεκάτσας μπορεί να φτάσει στην απόσταση των 400-500 χιλιομέτρων ανάλογα με τον άνεμο, γίνεται σχεδόν πάντα τις νυχτερινές ώρες (χωρίς να αποκλείονται την ημέρα) για την αποφυγή των εναέριων αρπάγων.

Τα πουλιά θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες εάν βρουν τις ιδανικές συνθήκες για τροφή και κάλυψη, χωρίς μεγάλη ενόχληση από θηρευτές όλων των κατηγοριών. Θα μετακινηθούν όμως εάν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή ακόμα και συνεχόμενες ημέρες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Το περίεργο είναι ότι η μετακίνηση αυτή, γίνεται πολλές φορές μαζικά λίγες ημέρες, ή ακόμα και μόνο μία ημέρα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία. Το αλάνθαστο ένστικτο του "μετεωρολόγου" λειτουργεί σαν καμπανάκι κινδύνου και τις σπρώχνει για μετακίνηση σε ηπιότερα κλίματα προς αναζήτηση ευκολότερων συνθηκών διατροφής.

Τα σκουλήκια μετακινούνται σε μεγαλύτερο βάθος όσο πέφτει η θερμοκρασία για να αποφύγουν την κατάψυξη του υγρού τους σώματος και η επιφάνεια του εδάφους σκληραίνει υπερβολικά για την μύτη της μπεκάτσας. Εάν όμως υπάρχουν σχετικά κοντά στη περιοχή που έχει διαλέξει η μπεκάτσα για διαχείμαση, περιοχές με τρεχούμενα νερά και μικρά ρέματα προφυλαγμένα από τον παγετό και με ικανοποιητική βλάστηση για την κάλυψη, δεν θα μετακινηθεί πολύ μακριά και θα προτιμήσει να παραμείνει στην περιοχή, παραμένοντας εκεί για όσες ημέρες κρατήσει η κακοκαιρία. Ένας ανεξήγητος λόγος κάνει όλες τις μπεκάτσες να προτιμούν το ίδιο ακριβώς τμήμα του βιότοπου για την ημερήσια παραμονή τους, έστω και αν σχεδόν όλη η περιοχή μοιάζει στα μάτια του κυνηγού. Η ίδια "γωνιά" το ίδιο "χωράφι" θα φιλοξενεί κάθε χρόνο μπεκάτσες αν οι καιρικές συνθήκες είναι παρόμοιες. Είναι τόσο περίεργη αυτή η συνήθειά της που μας δημιουργεί την εντύπωση ότι η ίδια μπεκάτσα επισκέπτεται κάθε τόσο το μέρος, έστω και αν είμαστε σίγουροι ότι η τελευταία που συναντήσαμε εκεί, ήδη αναπαύεται στο.. στομάχι μας! Οι κυνηγοί της μπεκάτσας γνωρίζουν τις συνήθειες της και την ψάχνουν πάντα στα ίδια μέρη. Υπάρχουν γνωστοί μπεκατσοκυνηγοί που την κυνηγούν χρόνια στα ίδια εδάφη, οι οποίοι αν δεν την συναντήσουν στις γνωστές "γωνιές" της, δεν κάθονται να ψάχνουν όλη μέρα. Λένε "δεν έχει σήμερα πουλιά". Όμως επίσης είναι γνωστά και τα "διαλείμματα" των επισκέψεων σε αυτά τα μέρη. Άγνωστο επίσης το γιατί, υπάρχουν χρονιές, που δεν εμφανίζονται μπεκάτσες σε πολύ γνωστές τοποθεσίες, έστω και αν οι συνθήκες σύμφωνα με τα παραπάνω είναι καλές. "Το μέρος δεν κράτησε πουλιά εφέτος" λένε και δεν υπάρχει καμία εξήγηση γι'αυτό!

Η πρώτη πτήση "διαφυγής" έχει παρατηρηθεί ότι είναι σε απόσταση που δεν ξεπερνά τα 200-250 μ. πολύ συχνά όμως ξανακάθεται μόνο λίγα μέτρα μακριά μας εάν δεν τουφεκιστεί. Το "σχήμα" της πτήσης είναι μια σχεδόν ορθή γωνία, ένα ημικύκλιο ή σπανιότερα ένα σίγμα "S". Δικές μου παρατηρήσεις δείχνουν ότι πουλιά που στρίβουν αριστερά ή δεξιά στην πρώτη πτήση, θα το ξανακάνουν και στην δεύτερη, εάν το έδαφος είναι το ίδιο. Εάν στην περιοχή υπάρχουν πλαγιές με διαδοχικές πτυχές και ρέματα, πιθανότατα θα περάσει στην επόμενη πλαγιά πριν ξανακαθήσει. Στο δάσος, εάν τα δέντρα είναι ψηλά θα επιχειρήσει μια κάθετη σχεδόν "ανάβαση" έως την κορφή και θα στρίψει οριζοντίως αμέσως μετά, θα πετάξει έως το σημείο που θα διαλέξει και θα προσγειωθεί κάθετα στο έδαφος με πολύ γρήγορη και απότομη πτήση. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε τέτοιου είδους κάθετες προσγειώσεις, τα πουλιά να μην κάθονται αμέσως, αλλά να πετούν για λίγα μέτρα οριζόντια πολύ κοντά στο έδαφος, ανάμεσα στην χαμηλή βλάστηση του δάσους θέλοντας να ξεγελάσει τους διώκτες της. Ενώ ήμουν σίγουρος για το σημείο που προσγειώθηκαν, όταν πλησίαζα τα σκυλιά δεν έβρισκαν καθόλου οσμή το σημείο αυτό, αλλά αρκετά μέτρα παραπέρα όπου και άρχιζε την προσπάθεια απομάκρυνσης "ποδαρώνοντας" με συχνά μικροπετάγματα - πηδήματα. Τα τελευταία οι κυνηγοί τα βάφτισαν "βατραχοπηδήματα".

Οι καιρικές συνθήκες έχουν φοβερή επιρροή στη συμπεριφορά της βασίλισσας μας. Δείχνει “ανάστατη” συμπεριφορά με το νοτιά και “φυσιολογική” με το βοριά. Η εξυπνάδα της την έχει αλλάξει και λίγες θα είναι οι μέρες που θα την ευχαριστηθούμε, δηλαδή θα φερμάρεται και θα ξεπετάγεται κανονικά. Πολλές φορές βρίσκουμε μόνο κοτσιλιές. Ένα κοντρόλ από το σκύλο μας και επιφύλαξη, ένα τρέξιμο από εμάς για να πάρουμε τη σωστή θέση, όμως άδικα… Άλλες φορές βλέπουμε φέρμα και συνεχές ποντάρισμα που μπορεί να φτάσει και 500 μέτρα. Αν έχει τόπο συνεχόμενα κλειστό, η μπεκάτσα προχωρά σε απόσταση ασφαλείας από εμάς και το σκύλο, λες και γνωρίζει το βεληνεκές του όπλου μας, και ξαφνικά βλέπουμε μια σκιά κι έναν σκύλο να φεύγουν γρήγορα! Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το μπίπερ μπήκε στο πετσί της και πέρασε στο γονίδιό της, γιατί οι περισσότερες παραξενιές τής συμπεριφοράς της συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια που κυκλοφόρησε αυτό το είδος του ηλεκτρονικού κουδουνιού.

Επιμέλεια gpeppas.gr

ΠΗΓΕΣ : kynigesia.gr - Kynigos.net.gr