Τα πουλιά θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες εάν βρουν τις ιδανικές συνθήκες για τροφή και κάλυψη, χωρίς μεγάλη ενόχληση από θηρευτές όλων των κατηγοριών. Θα μετακινηθούν όμως εάν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή ακόμα και συνεχόμενες ημέρες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Το περίεργο είναι ότι η μετακίνηση αυτή, γίνεται πολλές φορές μαζικά λίγες ημέρες, ή ακόμα και μόνο μία ημέρα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία. Το αλάνθαστο ένστικτο του "μετεωρολόγου" λειτουργεί σαν καμπανάκι κινδύνου και τις σπρώχνει για μετακίνηση σε ηπιότερα κλίματα προς αναζήτηση ευκολότερων συνθηκών διατροφής.
Τα σκουλήκια μετακινούνται σε μεγαλύτερο βάθος όσο πέφτει η θερμοκρασία για να αποφύγουν την κατάψυξη του υγρού τους σώματος και η επιφάνεια του εδάφους σκληραίνει υπερβολικά για την μύτη της μπεκάτσας. Εάν όμως υπάρχουν σχετικά κοντά στη περιοχή που έχει διαλέξει η μπεκάτσα για διαχείμαση, περιοχές με τρεχούμενα νερά και μικρά ρέματα προφυλαγμένα από τον παγετό και με ικανοποιητική βλάστηση για την κάλυψη, δεν θα μετακινηθεί πολύ μακριά και θα προτιμήσει να παραμείνει στην περιοχή, παραμένοντας εκεί για όσες ημέρες κρατήσει η κακοκαιρία. Ένας ανεξήγητος λόγος κάνει όλες τις μπεκάτσες να προτιμούν το ίδιο ακριβώς τμήμα του βιότοπου για την ημερήσια παραμονή τους, έστω και αν σχεδόν όλη η περιοχή μοιάζει στα μάτια του κυνηγού. Η ίδια "γωνιά" το ίδιο "χωράφι" θα φιλοξενεί κάθε χρόνο μπεκάτσες αν οι καιρικές συνθήκες είναι παρόμοιες. Είναι τόσο περίεργη αυτή η συνήθειά της που μας δημιουργεί την εντύπωση ότι η ίδια μπεκάτσα επισκέπτεται κάθε τόσο το μέρος, έστω και αν είμαστε σίγουροι ότι η τελευταία που συναντήσαμε εκεί, ήδη αναπαύεται στο.. στομάχι μας! Οι κυνηγοί της μπεκάτσας γνωρίζουν τις συνήθειες της και την ψάχνουν πάντα στα ίδια μέρη. Υπάρχουν γνωστοί μπεκατσοκυνηγοί που την κυνηγούν χρόνια στα ίδια εδάφη, οι οποίοι αν δεν την συναντήσουν στις γνωστές "γωνιές" της, δεν κάθονται να ψάχνουν όλη μέρα. Λένε "δεν έχει σήμερα πουλιά". Όμως επίσης είναι γνωστά και τα "διαλείμματα" των επισκέψεων σε αυτά τα μέρη. Άγνωστο επίσης το γιατί, υπάρχουν χρονιές, που δεν εμφανίζονται μπεκάτσες σε πολύ γνωστές τοποθεσίες, έστω και αν οι συνθήκες σύμφωνα με τα παραπάνω είναι καλές. "Το μέρος δεν κράτησε πουλιά εφέτος" λένε και δεν υπάρχει καμία εξήγηση γι'αυτό!
Η πρώτη πτήση "διαφυγής" έχει παρατηρηθεί ότι είναι σε απόσταση που δεν ξεπερνά τα 200-250 μ. πολύ συχνά όμως ξανακάθεται μόνο λίγα μέτρα μακριά μας εάν δεν τουφεκιστεί. Το "σχήμα" της πτήσης είναι μια σχεδόν ορθή γωνία, ένα ημικύκλιο ή σπανιότερα ένα σίγμα "S". Δικές μου παρατηρήσεις δείχνουν ότι πουλιά που στρίβουν αριστερά ή δεξιά στην πρώτη πτήση, θα το ξανακάνουν και στην δεύτερη, εάν το έδαφος είναι το ίδιο. Εάν στην περιοχή υπάρχουν πλαγιές με διαδοχικές πτυχές και ρέματα, πιθανότατα θα περάσει στην επόμενη πλαγιά πριν ξανακαθήσει. Στο δάσος, εάν τα δέντρα είναι ψηλά θα επιχειρήσει μια κάθετη σχεδόν "ανάβαση" έως την κορφή και θα στρίψει οριζοντίως αμέσως μετά, θα πετάξει έως το σημείο που θα διαλέξει και θα προσγειωθεί κάθετα στο έδαφος με πολύ γρήγορη και απότομη πτήση. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε τέτοιου είδους κάθετες προσγειώσεις, τα πουλιά να μην κάθονται αμέσως, αλλά να πετούν για λίγα μέτρα οριζόντια πολύ κοντά στο έδαφος, ανάμεσα στην χαμηλή βλάστηση του δάσους θέλοντας να ξεγελάσει τους διώκτες της. Ενώ ήμουν σίγουρος για το σημείο που προσγειώθηκαν, όταν πλησίαζα τα σκυλιά δεν έβρισκαν καθόλου οσμή το σημείο αυτό, αλλά αρκετά μέτρα παραπέρα όπου και άρχιζε την προσπάθεια απομάκρυνσης "ποδαρώνοντας" με συχνά μικροπετάγματα - πηδήματα. Τα τελευταία οι κυνηγοί τα βάφτισαν "βατραχοπηδήματα".
Οι καιρικές συνθήκες έχουν φοβερή επιρροή στη συμπεριφορά της βασίλισσας μας. Δείχνει “ανάστατη” συμπεριφορά με το νοτιά και “φυσιολογική” με το βοριά. Η εξυπνάδα της την έχει αλλάξει και λίγες θα είναι οι μέρες που θα την ευχαριστηθούμε, δηλαδή θα φερμάρεται και θα ξεπετάγεται κανονικά. Πολλές φορές βρίσκουμε μόνο κοτσιλιές. Ένα κοντρόλ από το σκύλο μας και επιφύλαξη, ένα τρέξιμο από εμάς για να πάρουμε τη σωστή θέση, όμως άδικα… Άλλες φορές βλέπουμε φέρμα και συνεχές ποντάρισμα που μπορεί να φτάσει και 500 μέτρα. Αν έχει τόπο συνεχόμενα κλειστό, η μπεκάτσα προχωρά σε απόσταση ασφαλείας από εμάς και το σκύλο, λες και γνωρίζει το βεληνεκές του όπλου μας, και ξαφνικά βλέπουμε μια σκιά κι έναν σκύλο να φεύγουν γρήγορα! Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το μπίπερ μπήκε στο πετσί της και πέρασε στο γονίδιό της, γιατί οι περισσότερες παραξενιές τής συμπεριφοράς της συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια που κυκλοφόρησε αυτό το είδος του ηλεκτρονικού κουδουνιού.
Επιμέλεια gpeppas.gr
ΠΗΓΕΣ : kynigesia.gr - Kynigos.net.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου