Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΕΡΟΘΗΡΑΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΝΤΕΡ





Ο Μαξ Καρλί έλεγε :

Είναι δυνατόν ένας τόσο μεγάλος σκύλος να προκαλεί αμηχανία σε τόσους κυνηγούς;

Ο Μαξ Καρλί "ζωγραφίζει" το πορτρέτο μιας παρεξηγημένης διάνοιας, εμπνευσμένος από την ιστορία του Μικρού Πρίγκηπα.
Το παραμύθι είναι τόσο αληθινό, όσο και οι απίστευτες δυνατότητες του τετραπόδου πρωταθλητή κυνηγού...

Kάποτε στην τάιγκα της Σιβηρίας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από κάθε ίχνος πολιτισμού, μια φωνούλα μου είπε: "σε παρακαλώ, ζωγράφισε μου ένα Πόιντερ". Μια και δεν ξέρω να ζωγραφίζω, αποφάσισα να χαρίσω σ' αυτόν το Μικρό Πρίγκιπα ένα γραπτό πορτρέτο αυτού του σκύλου, έτσι όπως τον γνωρίζω μέσα από τη συνεργασία μας στο κυνήγι...

"Αυτά έχω να σου πω: το Πόιντερ είναι μεγαλόπρεπο και δυνατό στο σώμα. Είναι αθλητής υψηλού επιπέδου.

Κρατάει πάντα ψηλά το κεφάλι για να δέχεται καλύτερα τις μυρωδιές στα ορθάνοιχτα ρουθούνια του. Το στέρνο του είναι φαρδύ γιατί κρύβει πνευμόνια και καρδιά αθλητή.
Τα πόδια του είναι μυώδη γιατί είναι φτιαγμένα για τρέξιμο.
Πατάνε γερά στη γη για να μπορούν να καλύψουν όλα τα εδάφη. Το Πόιντερ τρέχει παντού, μακριά και γρήγορα. Έτσι είναι, γι' αυτό φτιάχτηκε, γι' αυτό γεννήθηκε. Δεν είναι τυχαίο αυτό είναι αποτέλεσμα ερευνών, είναι αποτέλεσμα δρακόντειας επιλογής.
Το σημερινό Πόιντερ δημιουργήθηκε από την εργασία των ανθρώπων εκείνων που χρειάζονταν ένα γρήγορο σκύλο.

Προτιμά τη μοναχική έρευνα

Δε θα σου κρύψω ότι ενδέχεται να βρεις στο δρόμο σου και μία εξαίρεση, ένα σκύλο που τρέχει μόνο για το κατόρθωμα, για τη δόξα, μεθώντας από την ταχύτητα του.
Αυτός ο υπέρ του δέοντος ενθουσιώδης σκύλος δυσφημεί ολόκληρη τη φυλή των Πόιντερ. Οι νεοφώτιστοι του χώρου που τον συναντούν έστω μία και μοναδική φορά δε σταματούν ποτέ να μιλούν γι' αυτόν.
Είναι σαν να έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με το σατανά και χάνουν για πάντα την ικανότητα να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό.

Ο σκύλος αυτός δεν ψάχνει να βρει το θήραμα, το θήραμα είναι αυτό που πέφτει πάνω του. Μια τέτοια συμπεριφορά δικαιολογεί απόλυτα την κακή του φήμη. Όπως όμως συμβαίνει και στον άνθρωπο, δίπλα στους χειρότερους υπάρχει και ο καλύτερος. Το Πόιντερ έχει μια ιδιαιτερότητα, τα ελαττώματα του όταν έχει είναι όπως και τα προτερήματα του, δηλαδή μεγαλειώδη! Θα πρέπει όμως να σου μιλήσω για τα καλά άτομα, αυτά που ανταποκρίνονται στη φυλή τους, που στέκονται στο ΰψος της και είναι προϊόντα ξακουστής και σοβαρής εκτροφής.

Η δημιουργία των Πόιντερ δεν είναι μια απλή εμπορική υπόθεση αλλά μια έρευνα που ανανεώνεται μετά από κάθε γέννα, αφού πριν την ανάμιξη αίματος γνωρίζουμε καλά ποιο είναι το αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε.




Η ταχύτητα δεν είναι το παν

Αν θέλουμε να έχουμε ένα καλό κυνηγετικό Πόιντερ, θα πρέπει να μάθουμε να δίνουμε προτεραιότητα στις ανιχνευτικές του ικανότητες, που είναι αδιαχώριστες από την εξυπνάδα και την όσφρηση του. Δεν μπορούμε να παίζουμε ρωσική ρουλέτα με τις μελλοντικές γενιές, διακινδυνεύοντας τη φήμη ολόκληρης της φυλής.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι βρίσκουμε πάντα τα καλύτερα άτομα στα ίδια μέρη, εκεί όπου οι εκτροφείς δεν ενεργούν τυφλά και δε στηρίζουν τα πάντα στην ταχύτητα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργήσουν άτομα που μόλις αφεθούν τρέχουν ασταμάτητα, και το μόνο που τα σταματάει είναι η κακή τους φήμη...
Πρέπει να ξέρεις πως η ταχύτητα είναι, έτσι κι αλλιώς, στα γονίδια του Πόιντερ. Αυτό που έχει σημασία είναι να συνοδεύεται από καλή όσφρηση, ζωηρή φαντασία και πάθος στα πόδια.

Όλες αυτές οι ικανότητες αλληλοσυνδέονται, η μία υπηρετεί την άλλη μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, την απόλυτη φέρμα... το Πόιντερ κοκαλώνει, δεν κουνιέται ούτε μια τρίχα του. Μόνο ένα ίχνος ρίγους το διαπερνάει. Φέρμα στη μέση του καλπασμού. Ούτε δευτερόλεπτο χαμένου χρόνου.

Στο κυνήγι

Χάρη στο Πόιντερ μπορούμε να εισχωρήσουμε σε εδάφη που η έκταση του μας αποθαρρύνει, ή ακόμα και σε εδάφη όπου το υψόμετρο μας τρομοκρατεί, εδάφη όπου το οξυγόνο λείπει στη βλάστηση, όπως και στους ανθρώπους.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες συνειδητοποιούμε απόλυτα τι είναι το Πόιντερ.
Ακολουθεί το δρόμο του εύκολα, γρήγορα και αποτελεσματικά, καλύπτοντας το έδαφος στο σύνολο του, χωρίς να χάνει επαφή με τον κύριο του. Θα ανακαλύψεις ότι το Πόιντερ θέλει να σε ευχαριστεί, θέλει να είναι μέλος ομάδας, ανθρώπων κατά προτίμηση. Του αρέσει το μοναχικό κυνήγι. Απόφυγε λοιπόν τις ομαδικές εξόδους.

Η ορμητικότητα του δεν του επιτρέπει να σκεφτεί τους υπόλοιπους σκύλους της ομάδας, η δε ταχύτητα του το ωθεί να είναι επικεφαλής και δύσκολα συγκρατείται.
Μπορείς όμως μαζί με το Πόιντερ, και χάρη σ' αυτό, να κυνηγήσεις σε εδάφη που σου φαίνονταν απρόσιτα, όπως στη σιβηρική τάιγκα που τόσο αγαπώ. Σου μιλάω για ένα σκύλο που τρέχει για το κυνήγι.

O χρόνος σταματάει

Αμέσως μόλις φτάσουν οι αναθυμιάσεις στη μύτη, ο εγκέφαλος αντιδρά και στέλνει εντολή για φρένο στα ατσάλινα πόδια.

Η δράση του είναι καταπληκτική (τα λάθη και η μετριότητα αποκλείονται), κι επιπλέον έχει μεγάλη διάρκεια. Κρατάει τη φέρμα του, κοκκαλώνει. Πρόσωπο με πρόσωπο, σκύλος και θήραμα στέκουν ακίνητοι, συνεπαρμένοι και υποταγμένοι.

Το φτερωτό πρέπει να φύγει, το Πόιντερ πρέπει να φύγει κι εγώ, ο κυνηγός, πρέπει να φτάσω εκεί. Και φτάνω, αφού το Πόιντερ ξέρει πώς να μένει ακίνητο, σαν το μοντέλο μπροστά στο ζωγράφο.

Είναι ακίνητο και μένει ακίνητο, μέχρι τη στιγμή του πετάγματος, μέχρι τη στιγμή του πυροβολισμού, μέχρι τη στιγμή της επαναφοράς. Συμβαίνει δυστυχώς το Πόιντερ να αρνείται να κολλήσει τη μύτη στο έδαφος προκειμένου να ακολουθήσει το φτερωτό που φεύγει περπατώντας. Ο ρόλος του ιχνηλάτη, που είναι συχνά πολύ χρήσιμος, δεν του είναι καθόλου αγαπητός. Θέλοντας να κρατάει πάντα το κεφάλι ψηλά, το Πόιντερ χάνει πολλές φορές την αποτελεσματικότητα του.




Πέρα όμως απ' αυτό το μειονέκτημα, δίνει πάντα την εντύπωση πως είναι ακούραστο, πράγμα που δεν οφείλεται μόνο στην καλή φυσική του κατάσταση, αλλά και στην εξυπνάδα του, που του δίνει τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ταχύτητα του και να αναλύει γρήγορα το βιότοπο μέσα στον οποίο βρίσκεται.

Προσαρμόζει την ταχύτητα του στο υψόμετρο και το έδαφος, και οπισθοχωρεί, αν αυτό είναι απαραίτητο για να κρατήσει για πολλή ώρα τον ίδιο καλπασμό. Η εξυπνάδα του το οδηγεί, τα πόδια του το στηρίζουν και το πάθος του το ωθεί, το τραβάει μακρύτερα.
Το πάθος είναι η κινητήρια δύναμη των μυών του, το πηγαίνει από αναθυμιάσεις σε αναθυμιάσεις, του δίνει κουράγιο να ψάξει το θήραμα ακόμη κι εκεί που σπανίζει.

Το Πόιντερ φτιάχτηκε για να βρίσκει θήραμα, και ξέρει να ψάχνει ακόμη κι εκεί που άλλες φυλές δε θα έψαχναν.
Δεν το στέλνει ο άνθρωπος στο θήραμα, το βρίσκει μόνο του.
Κάποτε οι Άγγλοι κυνηγούσαν με Πόιντερ για την έρευνα και Ρητρήβερ για την επαναφορά.
Φαντάσου το συνδυασμό! Τελειότητα!

Μπορεί, σήμερα, το Πόιντερ να επαναφέρει τέλεια, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι για πολλά χρόνια δεν είχε καμία σχέση με αυτή τη δραστηριότητα, κερδίζοντας τα "γαλόνια" του αποκλειστικά ψάχνοντας και βρίσκοντας το θήραμα. Εξελίχθηκε τόσο καλά, που σήμερα είναι αυτάρκες. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η εξυπνάδα του!

Το Πόιντερ μπορεί να δώσει ένα μάξιμουμ αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να του ζητάμε λιγότερα και να το περιορίζουμε μόνο στις μεγάλες εκτάσεις.
Σ' αυτές τα δίνει όλα, παραμένει όμως εντυπωσιακό και στις μικρές εκτάσεις, γιατί διατηρεί το ρυθμό του.


Αναλλοίωτο στυλ

Ο καλός αθλητής, όπου κι αν βρίσκεται, κινείται πάντα με αγέρωχο τρόπο. Ετσι, το Πόιντερ μπορεί πολύ καλά να σταθεί στο ύψος του στο κυνήγι με μπεκατσίνι.
Ακόμα κι αν ο παγωμένος άνεμος προσπαθεί να το απαθαρρύνει, το πάθος του ζεσταίνει τα πόδια. Ο άνεμος κόντρα στο πάθος... Μάντεψε ποιος κερδίζει!

Αντίθετα, στις ενέδρες σε ελώδη εδάφη, είναι αδύνατο να κρατηθεί εντελώς ακίνητο. Ούτε είναι ο καλύτερος συνοδός για την ενέδρα σε κίσσα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, την πρώτη θέση κατέχει το ρητρήβερ. Εκαστος στο είδος του.

Το κοντό τρίχωμα του Πόιντερ αφήνει τον κρύο αέρα του χειμώνα να περνάει, είναι όμως πλεονέκτημα για το κυνήγι στα βάτα. Το πάθος γίνεται πανοπλία κι απαλύνει τον αποθαρρυντικό πόνο που μπορεί να προκαλέσουν τα αγκάθια. Το Πόιντερ δε διστάζει να βγάλει τα πουλιά ακόμα και μέσα από θάμνους γεμάτους αγκάθια.
Τον ιππότη δεν τον κάνει η πανοπλία, αλλά το πάθος. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν απρόθυμα Πόιντερ.
Όμως, στο χώρο του κυνηγίου υπάρχουν πολλά σκυλιά που διαθέτουν το καλύτερο και χοντρότερο τρίχωμα, ενώ παραμένουν εντελώς άτολμα και δεν έχουν διάθεση για περιπέτεια. Δεν αρκεί όμως αυτή η διαπίστωση για να χαρακτηριστεί ολόκληρη η φυλή ως "φοβιτσιάρα". Η εξαίρεση δεν κάνει τον κανόνα.

Το Πόιντερ είναι σκύλος εμπιστοσύνης. Είναι ο σύντροφος όλων των κυνηγών, κάθε ηλικίας. Οταν είναι νέος, όπως εσύ, σου δίνει πρόσβαση σε όλα τα εδάφη. Όταν είσαι μεγαλύτερος, όπως εγώ ή και ακόμα μεγαλύτερος σε ξεκουράζει. Μπορείς να στηριχτείς πάνω του, να του έχεις εμπιστοσύνη.

Στα βουνά, αρκεί να τον ακολουθείς με το βλέμμα, δε χρειάζεται να τρέχεις πίσω του επί ώρες ολόκληρες.





Τον συναντάς την ώρα της φέρμας. Το ίδιο και στο δάσος. Μ' ένα κουδουνάκι στο λαιμό, θα σου περνάει το μήνυμα, ακόμα και με την ησυχία του, που θα σου φωνάζει "μπεκάτσα ευθεία μπροστά!"

Ετσι είναι το κυνήγι με τα Πόιντερ, αθλητικό, αποτελεσματικό, μια πλήρης κοινωνία, μια τελεία όσμωση ανάμεσα στον κυνηγό και στον άνθρωπο.
Το καθαρόαιμο που παρεξηγούν οι κυνηγοί


Κι όμως, αυτός ο εξαίρετος σκύλος αμφισβητείται από πολλούς κυνηγούς που αισθάνονται μειωμένοι από ένα ζώο που φτιάχτηκε για να τους βοηθάει γρήγορα και αποτελεσματικά.
Αυτός ο συνδυασμός φόβου και έλλειψης κατανόησης από την πλευρά των κυνηγών, αμαυρώνει τη φήμη των Πόιντερ. Πρέπει, οπωσδήποτε, να σβήσουμε από τη μνήμη μας τις ιστορίες των "τρελών" Πόιντερ που γνώρισαν οι γονείς και οι παππούδες μας.
Εκείνοι οι σκύλοι ήταν η αρχή, το πρελούδιο του σημερινού αριστουργήματος που ονομάζεται Πόιντερ... Θα ήταν σαν να συγκρίναμε τα πρώτα αυτοκίνητα με τις βολίδες του μέλλοντος!

Η εκπαίδευση σύμμαχος η εξυπνάδα

Συνεχίζω τη σύγκριση με τα αυτοκίνητα... Χρειάζονται καλούς μηχανικούς και καλούς οδηγούς.
Το Πόιντερ χρειάζεται πάνω απ' όλα εκπαίδευση. Ακόμα και τα καλύτερα άτομα, δεν είναι υπεράνω μιας καλής εκπαίδευσης.
Τελικά πρόκειται για εύκολη υπόθεση, αφού η εξυπνάδα του επιτρέπει να αφομοιώνει και να κρατάει τέλεια στη μνήμη του ότι του μαθαίνει ο εκπαιδευτής του.
Στην πράξη, αντλεί ευχαρίστηση από την ικανοποίηση του κυρίου του. Υπομένει ακόμη και τα πιο πιεστικά μαθήματα, όπως αυτά της επαναφοράς.
Μην ξεχνάς, όμως πως οι φυλές που τα καταφέρνουν πολύ καλά στο συγκεκριμένο σημείο της εκπαίδευσης, δεν καταφέρνουν ποτέ να αποκτήσουν τόση γνώση όση τα Πόιντερ με τον ίδιο αριθμό μαθημάτων.

Με την εκπαίδευση, τα Πόιντερ φτάνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Ακόμη κι αν δεν είναι κανείς ειδικός στα Πόιντερ, μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα τα άτομα που έχουν εκπαιδευτεί σοβαρά. Η εκπαίδευση διαμορφώνει και αποκαλύπτει τα χαρίσματα του. Ετσι, φτάνει στο στάδιο της ενηλικίωσης (στους δώδεκα μήνες περίπου) με τις αποσκευές του γεμάτες χαρίσματα.
Όλα αυτά στα δίνει απλόχερα, κι είναι στο χέρι σου να τα χρησιμοποιήσεις όσο καλύτερα μπορείς.

Η εκπαίδευση κατευθύνει τις ικανότητες του, τις ασφαλίζει για να κρατήσουν, για να αντέξουν το δρόμο και τον καιρό. Αν κλονιστεί ένα κομμάτι της ιδιοφυίας του, κάποια μέρα θα οδηγήσει στην πτώση και τα υπόλοιπα. Απ' όσο ψηλότερα πέφτει κανείς, τόσο μεγαλύτερη ζημιά παθαίνει.
Αν μοιάζει δύσκολη η εκπαίδευση του Πόιντερ, είναι γιατί δε συγχωρεί αυτόν που κάνει λάθος, αυτόν που δεν ξέρει πώς να το πλησιάσει.


5 άδικες προκαταλήψεις για το Πόιντερ

"Με τρομάζει, πηγαίνει πολύ μακριά και πολύ γρήγορα!"
"Τρέχει, αλλά δεν ψάχνει!"
"Δεν έχω πια τα πόδια που είχα στα τριάντα μου, για να τρέχω να "σερβίρω" στα εκατό μέτρα..."
"Εχει χαρακτήρα σκληρό και δύσκολα τον ελέγχεις..."
"Τρέμει τα βάτα, γιατί πνίγεται στο αίμα!"

Η υπακοή είναι το "κλειδί"

Καλά το κατάλαβες: η κακή δουλειά φέρνει μέτρια αποτελέσματα. Το Πόιντερ είναι πολύτιμος λίθος και χρειάζεται άριστο τεχνίτη για να κατεργαστεί.
Για όλες τις φυλές, το πρώτο στάδιο της εκπαίδευσης είναι η υπακοή. Είναι απαράδεκτο να μην επιστρέφει το Πόιντερ όταν το φωνάζεις.
Ο οδηγός του δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία, πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα επιστρέψει όταν το φωνάξει.
Θα πρέπει όμως, παράλληλα, να σεβόμαστε τη φαντασία του. Κάθε ιδιοφυία έχει καλλιτεχνικές τάσεις!






Δεν πρέπει να είμαστε διαρκώς από πίσω του, δεν πρέπει να θέλουμε να το βάλουμε σε καλούπι. Πρέπει να μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες, και γι' αυτό είναι απαραίτητος ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στον κυνηγό και το σκύλο του.
Αυτοί που επικρίνουν τα Πόιντερ είναι συνήθως αυτοί που δεν έχουν καταλάβει καλά αυτό το σημείο.

Αν είμαστε συνέχεια από πίσω του, το κάνουμε να μη θέλει πια να ασχολείται μαζί μας και να αγνοεί τις παράκαιρες κλήσεις μας.
Αν τίποτα καλό δε βγαίνει από τη συνεργασία με ένα Πόιντερ, θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για τις μεθόδους μας, και να μη ρίχνουμε συνέχεια το φταίξιμο στο σκύλο.

Πολύ συχνά οι κυνηγοί πιστεύουν ότι τα δοκίμασαν όλα, ενώ δεν έχουν προσπαθήσει το σημαντικότερο: να καταλάβουν το σκύλο τους...
Πρέπει να τον κατανοούμε πλήρως, τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Δεν πρέπει να διστάζουμε να ρωτάμε τον εκπαιδευτή, ξανά και ξανά. Πρέπει να επιμένουμε μέχρι το κλικ, μέχρι την όσμωση...

Όσοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια στα μισά, εγκαταλείπουν ένα σύντροφο που δε ζητάει παρά μόνο να τους αποκαλυφθεί. Αυτά είχα να σου πω για το Πόιντερ".
Ο Μικρός Πρίγκηπας δεν είπε λέξη. Πήρε το γράμμα μου και το διάβασε. Εμοιαζε να καταλαβαίνει. Απλά χαμογέλασε. Μετά έφυγε.

Γιώργος Πέππας

Βιβλιογραφία
Πόιντερ Ρισάρ Μποσάν
Πόιντερ Pino Dellatore
Giorgio Guberti
Περιοδικό ΟΚΑΔΕ
Il pointer moderno Felice Steffenico
WEB Site English pointer UK
Web Site Pointer Point Italy
Μαξ Καρλί Το πόιντερ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου