Κάποιος είχε πει ότι αν γεννιόνταν οι πέρδικες με κοντέρ στην πλάτη, θα το μηδένιζαν 7-8 φορές στη διάρκεια της ζωής τους! Η νησιωτική πέρδικα έχει το χαρακτηριστικό ότι προτιμάει το περπάτημα από το πέταγμα. Οταν λέμε όμως για περπάτημα, εννοούμε σε υπερθετικό βαθμό. Μπορεί ένα κοπάδι στην κυριολεξία να κινείται σε μια απόσταση 100 + μέτρα από τον σκύλο και τον κυνηγό, χωρίς ποτέ όμως να σηκωθεί και αυτό να γίνεται για ώρες.
Στην περίπτωση που έχουμε αργό σκύλο ή πολύ διακριτικό μπορεί να βλέπουμε για ένα ολόκληρο πρωινό έντονο ψάξιμο ή πόντες, χωρίς όμως ποτέ να δούμε «πουλί πετάμενο», που λέει και η παροιμία...
Η μεγάλη διαφορά τους από τις ορεινές είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να τις εγκλωβίσουμε, ακόμα και αν είδαμε που κάθισαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τρέχουν μπροστά και σε καμία περίπτωση δεν είναι εκεί που τις είδαμε να κάθονται.
Πρέπει να τρέξουμε να τις προλάβουμε κάπου μπροστά και αυτό εξαρτάται από το πόσο καλά ξέρουμε το μέρος. Το ότι είναι λίγο πιο ελαφριές από τις ορεινές, τους επιτρέπει να πετούν στην ανάγκη, ακόμα και στην ανηφόρα!!!
Αν τελικά καταφέρουμε και τις στριμώξουμε κάπου και πάλι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ξέρουν πώς να αποφύγουν έναν κυνηγό και τον σκύλο του χωρίς να γίνουν αντιληπτές. Κατά κανόνα θα πετάξουν όταν τις προσπεράσουμε και όταν επιτέλους το αποφασίζουν, θα βάλουν μπροστά μας το όποιο διαθέσιμο εμπόδιο.
Μόνο όταν κυνηγηθούν και πιεστούν πολύ θα τις δούμε να κάθονται και να δέχονται φέρμα. Δύσκολα όμως φτάνουν σε αυτό το στάδιο, γιατί το πιο πιθανό είναι κάπου να τις χάσουμε.
Δεν είναι απίθανο επίσης στη μεγάλη πίεση να ανέβουν πάνω στις ελιές, στα χοντρά κλαδιά κυρίως, ή πάνω στους σχίνους για να χάσουν τα ίχνη τους τα σκυλιά, αλλά και για να μπορούν να πετάξουν γρηγορότερα.
ΑΚΗΣ ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ (Δασοπόνος-Θηραματοπόνος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου