Ο σκύλος φέρμας και το μπεκατσίνι.

Όταν το μπεκατσίνι βγάζει την χαρακτηριστική του κραυγή , συνήθως είναι αργά , για να σηκώσεις το όπλο ώστε να το σκοπεύσεις.

Οι κυνηγοί λοιπόν πρέπει να είναι πιο έξυπνοι από αυτό για να το αποκτήσουν , αλλά το βασικότερο όλων , να κατέχουμε έναν σκύλο δείκτη κατάλληλα προετοιμασμένο για αυτό το δύσκολο αλλά και όμορφο κυνήγι .
Αυτός ο σκύλος πρέπει να γνωρίζει, το τι δεν πρέπει και το τι πρέπει να κάνει σε ένα τέτοιο κυνήγι .

Ο σκύλος πρέπει να ξέρει να χρησιμοποιεί καλά τον αέρα και να είναι έτοιμος να ανάλυση κάθε αναθυμίαση που φτάνει μέσω αυτού στα ρουθούνια, όσο και αδύνατη – δυνατή είναι και ανάλογα να κινηθεί .
Αν είναι «λεπτή ¨» , τότε πρέπει να κόψει και να κινηθεί πολύ προσεκτικά , χρησιμοποιώντας πάντα σωστά τον αέρα, που μόνο αυτός θα του επιβεβαιώσει την τελική παρουσία του μικρού πουλιού .
Αν η μύτη του γεμίσει από την μυρουδιά του θηράματος, τότε ακαριαία να μείνει σε φέρμα , για να μην προκαλέσει την φυγή του μπεκατσινιού προτού έρθει κοντά ο δίποδος συνκυνηγός του , που είναι απαραίτητος για να ολοκληρωθεί σωστά η κυνηγετική πράξη.
Επίσης πρέπει να μάθει να κινείτε μέσα σε νερά όσο ήσυχα μπορεί , ώστε να μη προκαλεί θόρυβο και δονήσεις στο έδαφος , που θα προειδοποιήσουν το μπεκατσίνι για τον ερχομό του …

https://www.gpeppas.gr/paridatia/mpekatsini/skilosf-mpek.html